Iman Sprenger werkte kort na de onafhankelijkheid van Suriname een aantal jaren aan wat nu de Anton de Kom Universiteit heet. De culturele diversiteit in dat land met zijn oude plantages en ongerepte natuur raakte hem diep. Weer in Nederland ontdekte hij pas dat zijn voorouders er plantages bezaten, iets waarover in de familie nooit was gesproken. Na zijn werk in het bedrijfsleven besloot hij antropologie te gaan studeren en bracht hij een paar maanden door op een vroegere plantage. Zijn roman Bijlhout en Bakkeljauw is het resultaat van een zoektocht naar de motieven van zijn voorouders en de nog zichtbare gevolgen van hun handelen bij de nazaten van de tot slaafgemaakten