Guyana met de 4 kolonieën
Guyana ligt tussen het huidige Venezuala en Suriname in. Vroeger bestond het gebied uit vier min of meer onafhankelijke Zeeuwse rivier-koloniën:
- Pomeroon, vanaf circa 1581, langs de rivier de Pomeroon, waarschijnlijk in 1596 verwoest door Spanjaarden. De inwoners vluchtten naar een eiland in de monding van de Essequibo.
- Essequibo, door de WIC gevestigd in 1616 met het fort Fort-Kijk-over-al, later Fort Zeelandia, in de monding van de Essequibo-rivier
- Berbice, vanaf 1627, met als hoofdplaats Fort Nassau, later Nieuw Amsterdam, aan de Berbice-rivier;
- Demerary, vanaf 1745, met als hoofdplaats Stabroek, nu Georgetown, de hoofdstad van heel Guyana., aan de Demarary-rivier
In 1796 werd het gebied door de Engelsen veroverd. Bij de vrede van Amiens (1802) kregen wij de koloniën weer terug, maar in september 1803 namen de Engelsen Essequibo en Demerary opnieuw in. In 1815 werd met de Conventie van Londen bepaald dat de koloniën Engels zou blijven. Er waren altijd al veel Engelse kolonisten in Essequibo en vooral in Demerary. In 1831 voegde men de koloniën samen en kreeg het land de naam Brits Guyana.
In 1970 verklaarde de Guyanezen zich onafhankelijk en stapten zij uit het Gemenebest.
In 1763 brak er na een periode van hongersnood en te hoge werkdruk in Berbice een grote opstand uit van de tot slaafgemaakten. Duizenden tot slaafgemaakten deden hieraan meer, al dan niet gedwongen. Dit was de grootste opstand in de 18-de eeuw in het Caraïbisch gebied. De opstandelingen, voornamelijk Afrikaanse tot slaafgemaakten uit Ghana (waar het fort Courmantijne lag), namen alle plantages stroomopwaarts in bezit en doden of verjaagden de blanke eigenaren. Alle overige blanken trokken zich terug op een suikerplantage aan de kust.
Bijzonder aan deze opstand was dat zij een eigen slaven